Artystyczne badania Natalii eksplorują przecięcie miłości, tradycji, natury i sztuki, tworząc harmonijny ramy kształtujące jej światopogląd. Poprzez swoje praktyki artystyczne bada narracje kulturowe, krajobrazy emocjonalne i pamięć, łącząc tożsamość osobistą i zbiorową.

Jej praca funkcjonuje jako naczynie dziedzictwa kulturowego, angażując się w dyskurs między przeszłością a teraźniejszością. Wykorzystuje podejście oparte na badaniach, aby poruszyć kwestie artystyczne i społeczne, wywołując emocjonalne reakcje — rezonując z nostalgią dzieciństwa, głębokim związkiem z domem, podziwem dla natury i szacunkiem dla tradycji.

Dla Natalii natura stanowi niezmienioną formę sztuki i koncepcyjne fundamenty jej twórczego dochodzenia. Uchwytuje ulotne, ale znaczące chwile, tłumacząc poezję codziennego życia na wyraz wizualny. Ukraińskie tradycje, przysłowia i folklor odgrywają kluczową rolę w jej twórczości, pozwalając na reinterpretację historycznych symboli i nasycenie ich współczesnym znaczeniem. 

Jej metodologia opiera się na ciągłym eksplorowaniu, międzydziedzinowych eksperymentach i krytycznym zaangażowaniu w artystyczne konwencje. Dekonstruuje tradycyjne ramy, integrując mieszane media, naturalne materiały i warstwowe tekstury, aby podważyć granice między tradycją a innowacją. Dla niej istota sztuki tkwi w jej głębokości koncepcyjnej i rezonansie emocjonalnym, a nie w formalnej doskonałości, często faworyzując symboliczne przedstawienia, które zachęcają do wieloznacznego interpretowania.

Prostota pozostaje podstawową zasadą jej praktyki. Wierzy, że głęboka piękność istnieje w codzienności, używając swojej pracy do wywoływania nostalgii, budzenia głęboko zakorzenionych wspomnień i krytycznego badania pomijanych elementów kulturowych i artystycznych.